Piscifactorías da Costa da Morte
Adega pregunta como é posible a conxugación de determinados proxectos de innegable impacto medioambiental e paisaxístico en espacios naturais protexidos e de recoñecido prestixio, coma son o Cabo Vilán (Camariñas), o cabo Touriñán (Muxía), ou a praia de Moreira (Touriñán , Muxía), e as proximidades dos baixos de As Lobeiras en Arou (Camariñas). Cando ademais outras actuacións de menor dano sobre o medio, ven limitado ou restrinxido o apoio da administración baixo o cumprimento rigoroso, neste caso si, da normativa medioambiental vixente. Así, recordamos que en decembro de 2003, ámbalas dúas Consellerías, esgrimían como argumento para o destino do Parador Nacional na Costa da Morte as limitacións que establecía a Rede Natura 2000.
Dende ADEGA lamentamos ó forte apoio que, principalmente, a Consellería de Pesca está a dar á promoción de macroinstalacións de acuicultura en espacios senlleiros da Costa da Morte, non entendendo o papel e participación, tanto da Consellería de Medio Ambiente coma a de Política territorial Obras Públicas e Vivenda, que por un lado declaran estes espacios baixo a denominación de protexidos e de especial conservación dos seus recursos naturais, e por outro, conceden validez ós estudios de impacto ambiental con declaracións favorables, e recalificacións do solo baixo o incumprimento ou modificación caprichosa de consideracións de tipo técnico e legal, lonxe do sentido común que calquera cidadán poida percibir. A ninguén deixa indiferente o tremendo impacto paisaxístico que produce a maior planta mundial de rodaballo no propio cabo Vilán, que paradóxicamente ostentou durante moitos anos á figura de lugar de interese paisaxístico nacional. Sorprende que un día despois de ser inaugurada se anuncie unha importante ampliación das instalacións, salvando novamente os obstáculos dunha avaliación ambiental máis rigorosa.
Cáles son os criterios que emprega a Xunta de Galicia no momento de establecer resolucións de actividades industriais en espacios protexidos, cando estudios de impacto ambiental, coma o da planta de Touriñán recoñecen un dano paisaxístico que acada incluso valores críticos, e que os seus residuos van orixinar a perdida da biodiversidade por desaparición progresiva de crustáceos e moluscos.
Adega pregunta se está a existir un trato de favor con certas compañías, e quen son os beneficiarios de todo esto, citando coma exemplo, e que seguramente se repite en Touriñán, a subvención de 8 millóns de euros para a planta de Vilán, e as facilidades para adquirir terreos a prezos irrisorio e sobre os que existían limitacións de uso impostas pola figura de protección, a cambio de 25 postos de traballo e un entorno paisaxístico moi deteriorado e considerado estratéxico para os intereses turísticos da Costa da Morte. Pregunta igualmente se garda relación a premura coa que se pretende iniciar as obras da macropiscifactoría de Touriñán, coa declaración definitiva da LIC Costa da Morte coma espacio da Rede Natura 2000 por parte da Unión Europea, posibilidade que podería facer incompatible a súa construcción.
Adega solicita que se paralice o proxecto de Touriñán, e outros, mentres non exista un Plan de Ordenación dos Recursos Naturais e un estudio rigoroso e de caracter multidisciplinar que estableza alternativas de desenvolvemento económico para a Costa da Morte e tendo en conta a súa riqueza patrimonial da paisaxe, ecolóxica e cultural.
Dende ADEGA lamentamos ó forte apoio que, principalmente, a Consellería de Pesca está a dar á promoción de macroinstalacións de acuicultura en espacios senlleiros da Costa da Morte, non entendendo o papel e participación, tanto da Consellería de Medio Ambiente coma a de Política territorial Obras Públicas e Vivenda, que por un lado declaran estes espacios baixo a denominación de protexidos e de especial conservación dos seus recursos naturais, e por outro, conceden validez ós estudios de impacto ambiental con declaracións favorables, e recalificacións do solo baixo o incumprimento ou modificación caprichosa de consideracións de tipo técnico e legal, lonxe do sentido común que calquera cidadán poida percibir. A ninguén deixa indiferente o tremendo impacto paisaxístico que produce a maior planta mundial de rodaballo no propio cabo Vilán, que paradóxicamente ostentou durante moitos anos á figura de lugar de interese paisaxístico nacional. Sorprende que un día despois de ser inaugurada se anuncie unha importante ampliación das instalacións, salvando novamente os obstáculos dunha avaliación ambiental máis rigorosa.
Cáles son os criterios que emprega a Xunta de Galicia no momento de establecer resolucións de actividades industriais en espacios protexidos, cando estudios de impacto ambiental, coma o da planta de Touriñán recoñecen un dano paisaxístico que acada incluso valores críticos, e que os seus residuos van orixinar a perdida da biodiversidade por desaparición progresiva de crustáceos e moluscos.
Adega pregunta se está a existir un trato de favor con certas compañías, e quen son os beneficiarios de todo esto, citando coma exemplo, e que seguramente se repite en Touriñán, a subvención de 8 millóns de euros para a planta de Vilán, e as facilidades para adquirir terreos a prezos irrisorio e sobre os que existían limitacións de uso impostas pola figura de protección, a cambio de 25 postos de traballo e un entorno paisaxístico moi deteriorado e considerado estratéxico para os intereses turísticos da Costa da Morte. Pregunta igualmente se garda relación a premura coa que se pretende iniciar as obras da macropiscifactoría de Touriñán, coa declaración definitiva da LIC Costa da Morte coma espacio da Rede Natura 2000 por parte da Unión Europea, posibilidade que podería facer incompatible a súa construcción.
Adega solicita que se paralice o proxecto de Touriñán, e outros, mentres non exista un Plan de Ordenación dos Recursos Naturais e un estudio rigoroso e de caracter multidisciplinar que estableza alternativas de desenvolvemento económico para a Costa da Morte e tendo en conta a súa riqueza patrimonial da paisaxe, ecolóxica e cultural.
Adega
