Deputación de Lugo e Museo do Pobo Galego crearán un arquivo do partrimonio oral lucense

O presidente da xunta rectora do Museo do Pobo Galego, Xusto Beramendi, asinou no despacho de Antón Bao o convenio de colaboración entre a Área de Cultura da Deputación e o devandito centro para a creación do Arquivo do Patrimonio Oral da Identidade (APOI). Coa sinatura deste convenio dáse resposta á necesidade de efectuar unha conservación de testemuños do patrimonio oral lucense e galego, de xeito que queden debidamente clasificados, cuns criterios técnicos que permitan o acceso aos mesmos a investigadores, xestores, creadores e promotores culturais.

Como explicou Bao, “esta iniciativa, que conta co apoio decidido da Área de Cultura da Deputación, xorde como consecuencia da evolución do proxecto Sons e Voces da Identidade”, o programa de dixitalización, catalogación, estudo e difusión do patrimonio inmaterial posto en marcha en 2007 polo Instituto de Estudos das Identidades do Museo do Pobo Galego. O vicepresidente explicou que “o proxecto trata de recuperar e conservar o patrimonio inmaterial propio, como son por exemplo as cántigas e outros elementos senlleiros especialmente da montaña de Lugo”. Como manifestou Bao, deste xeito “posibilitarase o posterior estudo por parte de expertos ou investigadores da tradición oral que existe nas comarcas, algo que é moi importante para a nosa identidade como lucenses e como galegos”.

Estarán así a disposición dos sectores interesados os aspectos e valores do imaxinario da sociedade galega, adaptados para a investigación histórica, antropolóxica e artística, e tamén para a difusión cultural. O proxecto atópase con diversas problemáticas á hora de facerse realidade: por unha banda, o mal estado de conservación das cintas magnéticas onde se recollen estes documentos, e por outro a necesidade de someter estes materiais a un proceso de edición coa finalidade de convertelos en documentos aptos para a consulta e a divulgación. Deste xeito, en primeiro lugar levarase a cabo a dixitalización dos materiais orixinais cedidos polos compiladores, para despois editar esas gravacións. Transcribiranse os materiais musicais entón, para posteriormente confeccionar o arquivo sonoro en forma de ampla base de datos que albergará un gran número de rexistros de interese etnográfico e cultural que permitan empregar criterios de busca amplos e diferentes aos habituais.